1λιτός γ᾿ ὁ τύμβος· τίς δ᾿ ὁ δεσπότης
2νέκυς; / Πρώταρχος· αἶα δὲ Ὀξυ‒
3ρυγχῖτις πάτρα· / ἐλεύθερος
4δ᾿ ἔθνῃσκες ἢ δοῦλος γεγώς;
5[Ἅι]δης ἔλυσεν τἀμὰ λατρείας
6[˘ ¯ /vac.˘ ]ΙΝΟ δείμας χέρμα‒
7[σι ‒ ‒]ΤIΑΝ ὄχλος / ναί, καὶ
8[˘ ¯ ˘ γν]ήσιος φίλων φίλος· /
9[νῦν ἁ] κόνις σου σῶμα πιαίνοι
10[πάν]υ. / σὺ δ᾿ εὐδρομοίης τάνδ᾿, ὁ‒
11[δοι]πόρε, τρίβον.
1Klein fürwahr ist das Grab. Wer ist der tote
2Herr? – Protarchos. Die heimatliche Erde
3ist die von Oxyrhynchos. – Starbst du
4als Freier, oder warst du ein Sklave? –
5Hades löste meine [Jahre] der Lohnarbeit
6- - - du bautest mit Steinen
7- - - Menge. Ja, und
8[ich starb], ein echter Freund den Freunden.
9Jetzt macht der Staub deinen Leichnam
10sehr fett. – Du aber, Wanderer, wandere
11wohl diesen Weg weiter.